Kościół Wang w Karpaczu, pierwotnie wzniesiony nad norweskim jeziorem Vangsmjøsen, znalazł swoją drogę do Karkonoszy po zakupie przez norweskiego malarza Jana Krystiana Dahla. Drewniana budowla została zinwentaryzowana, rozebrana i przetransportowana do Berlina, by ostatecznie, dzięki darowiźnie króla pruskiego, trafić do Karpacza w 1842 roku.

 

      Podczas odbudowy kościoła dokonano pewnych zmian, dodając mu również kamienną wieżę, mającą chronić go przed wiatrami znad Karkonoszy. 28 lipca 1844 roku nastąpiło uroczyste otwarcie i poświęcenie świątyni, która od tego czasu służy ewangelikom z Karpacza i okolic.

 

     Bogate dekoracje zdobią zewnętrzne ściany kościoła, a we wnętrzu zachowały się nieliczne oryginalne elementy drewniane, w tym słupy, kolumny i portale, bogato zdobione motywami roślinnymi, zwierzęcymi i pismem runicznym. Wyjątkowym elementem jest XIX-wieczny krucyfiks wyrzeźbiony z jednego pnia dębu, z figurą Chrystusa wykonaną z lipy. Po obu stronach ołtarza stoją kandelabry z łabędziami i sercami, symbolizujące wierność i miłość. Świece na tych świecznikach są zapalane tylko podczas ślubów, a kościół jest znany jako miejsce szczęśliwych małżeństw.

 

     Na dziedzińcu świątyni znajduje się pamiątkowe epitafium poświęcone Fryderyce von Reden, z jej podobizną w medalionie, oraz rzeźba przedstawiająca wskrzeszenie Łazarza, autorstwa lokalnego artysty Ryszarda Zająca. Obok rośnie okazały bluszcz pospolity, będący jednym z pomników przyrody Karpacza.